Ecosprinter: Praca po więzieniu

Bezrobocie w Europie to nadal olbrzymi problem, który najbardziej dotyka młodych ludzi. Dla tych, mających za sobą trudne życie, sytuacja jest jeszcze gorsza. Jedną z takich osób jest Vincent.

Odsiadując wyrok, Vincent szkolił się i przygotowywał do pracy. Po zakończeniu odsiadki, pełen nadziei, zaaplikował do pewnej firmy. Wszystko szło dobrze aż do momentu, kiedy spytano się go o to, czy był karany. Perspektywa pracy rozwiała się i w rok później został po raz kolejny skazany za to samo przestępstwo. Osoby, które odsiadują wyroki mają probly z tym, by następnie wykreślić je z życiorysu. Dla takich osób późniejsze życie staje się nieznośnie ciężkie. Część z nich jest odrzucana przez rodzinę, przyjaciół i drugie połówki. Większość jest bezdomna, bez umiejętności, edukacji i kwalifikacji, ma za sobą problemy społeczne, a w niektórych przypadkach - także narkotyki. Czynniki te zwiększają ryzyko tego, że będą potem wieść bezproduktywne żywoty i wrócą do przestępstw jako sposobu na życie. Znalezienie pracy jest najtrudniejszą dla nich kwestią i rzadko osoby kończące odsiadkę mają lekko, szczególnie w momencie, gdy pyta się ich o bycie karanymi.

Jeśli chodzi o zatrudnianie byłych przestępców, są tacy, którzy uważają, że powinni mieć taką szansę niezależnie od przewiny, jaką popełnili, ale są też tacy, którzy chcą pewnych obostrzeń, szczególnie, jeśli występki obejmowały przemoc, dzieci, a w niektórych wypadkach - narkomanię w odniesieniu do zawodów medycznych.

Studia kryminologiczne wykazują, że bezrobocie jest jednym z wielu czynników, wpływających na przestępczość młodocianych. Istnieje związek między dającą spełnienie pracą a unikaniem przestępczości. Wychodząc z więzienia i nie mogąc znaleźć pracy kończy się znów w świecie zbrodni, i to w krótkim okresie czasu.

Raport dotyczący społecznej reintegracji więźniów, zaprezentowany w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy w 2006 roku odwołuje się do tej sytuacji. Możemy znaleźć w nim następujące zalecenia dotyczące wsparcia dla opuszczających więzienia:

- Po zakończeniu wyroku, więźniarki/więźniowie często mają przed sobą trudne do pokonania przeszkody. Tuż przed wypuszczeniem często targają nimi wątpliwości, przez co zwiększa się ich poziom stresu.

- Przyzwyczajenie się do odzyskanej wolności jest szczególnie trudne dla osób o wrażliwej osobowości, a także tych po długich wyrokach. Po latach w więzieniu, może im być trudno przejąć inicjatywę, wielu ma problemy z własną tożsamości i znalezieniem sobie miejsca w świecie.

- W takich wypadkach pomocna byłaby pomoc psychologiczna, która na dzień dzisiejszy praktycznie nie istnieje.

- W niektórych przypadkach powrót do pracy może oznaczać podjęcie własnej działalności gospodarczej albo samozatrudnienie. Zwiększa to ich niezależność i pozwala na rozwój aktywności gospodarczych pożytecznych społecznie i ekonomicznie na poziomie lokalnym.

- Jest zatem istotne, by wspierać rozwój tego typu działalności poprzez udzielanie informacji prawnych, treningi menedżerskie, ułatwianie dostępu do kapitału, np. poprzez mikrokredyty.

- Powinno wspierać się firmy poprzez specjalne subsydia, np. przez dofinansowanie części kosztów tworzenia nowych, wysokiej jakości miejsc pracy, zapewnianie odpowiedniego poradnictwa technicznego i finansowego.

- Powrót do stabilnego zatrudnienia jest jednym z kluczy do zapobiegania przyszłym przestępstwom. Odpowiednie środki muszą być przeznaczone na dopasowywanie długości wyroków i na przeszkolenie personelu więziennego, szczególnie tego, pracującego z osobami młodocianymi. W ich kwestii istotne jest natychmiastowe działanie po samych przestępstwach, tak, aby przyjąć aktywne podejście jeśli chodzi o wsparcie, porady, reintegrację, edukację, zatrudnienie i nadzór.

Pomagając znaleźć pracę po wyroku

Przygotowania do tego procesu powinny zaczynać się na długo przed jego zakończeniem, a programy takie jak praca więzienna pozwoliłyby na aktywność także pod kontrolą instytucjonalną. System ten pomaga przygotować na koniec odsiadki i na sytuację, kiedy będą w stanie zapracować na własne utrzymanie, płacić podatki i utrzymywać swoje rodziny. Utrzymanie pracy pomoże nie tylko w tchnięciu nadziei i zaufania, ale też ustabilizować dobre stosunki skazanych z pracodawcami.

Ci zaś powinni być zachęcani do ich zatrudniania poprzez państwowe granty i wsparcie agencji, zajmujących się skazańcami. Inwestowanie w programy reintegrowania się z lokalną społecznością i znajdywania pracy pomogą im w byciu samowystarczalnymi, płacącymi podatki członkiniami i członkami społeczeństwa. Pomoże to tak lokalnej gospodarce, jak i publicznemu bezpieczeństwu. Dawni przestępcy dostaną szansę na pracę i produktywność, z której pożytki czerpać będziemy wszyscy. Jeśli jej nie damy, szybko znów znajda się w więzieniach.

Autorka jest członkinią Młodych Zielonych Maltańskich